فرایند تحلیل سلسله مراتبی منعطف، قوی و ساده برای تصمیم­گیری یکی از کارآمدترین    تکنیک­های تصمیم گیری است که برای اولین برای توماس ال ساعتی[1] در سال 1980 مطرح شد. این تکنیک بر اساس مقایسه زوجی بنا نهاده شده است و امکان بررسی سناریو­های مختلف را به مدیران می­دهد.

    فرآيند تحليل سلسله مراتبي با شناسايي و اولويت بندي عناصر تصميم­گيري شروع مي­شود. اين عناصر شامل هدف، معيارها يا مشخصه­ها وگزينه­هاي احتمالي مي‌شود كه در اولويت بندي به كارگرفته مي‌شوند. فرآيند شناسايي عناصر و ارتباط بين آنها منجر به ايجاد يك ساختار سلسله مراتبي مي‌شود.

    بنابراين اولين قدم در فرآيند تحليل سلسله مراتبي ايجاد يك ساختار سلسله مراتبي از موضوع مورد بررسي مي‌باشد كه در آن هدف، معيارها و گزينه­ها و ارتباط بين آنها نشان داده شود. چهار مرحله­ی بعدي در فرآيند تحليل سلسله مراتبي محاسبه وزن (ضريب اهميت) معيارها (زير معيارها در صورت وجود)، محاسبه وزن (ضريب اهميت) گزينه­ها، محاسبه امتياز گزينه­ها و بررسي منطقي قضاوت‌ها را شامل مي‌شود (زبردست،1380).

    فرایند تحلیل سلسله مراتبی یکی از جامع­ترین سیستم­های طراحی شده برای تصمیم­گیری با معیارهای چند گانه است زیرا این تکنیک امکان فرموله کردن مساله را بصورت سلسله مراتبی فراهم می­کند و همچنین امکان در نظر گرفتن معیارهای مختلف کمی و کیفی را در مساله دارد این فرایند گزینه­های مختلف را در تصمیم­گیری دخالت داده و امکان تحلیل حساسیت روی معیارها و زیر معیارها را دارد، علاوه بر این بر مبنای مقایسه زوجی بنا نهاده شده، که قضاوت و محاسبات را تسهیل می­نماید همچنین میزان سازگاری و ناسازگاری تصمیم را نشان می­دهد که از مزایای ممتاز این تکنیک در تصمیم­گیری چند معیاره می­باشد. بعلاوه از یک مبنای تئوریک قوی برخوردار بوده و بر اساس اصول بدیهی بنا نهاده شده است (قدسی پور، 1388).